L’Année dernière à Marienbad (1961, Alain Resnais)
L’Année dernière à Marienbad, hileli bir film ismi. Çünkü film boyu ne bulunulan yerin, ne de zamanın bir kesinliği vardır. Bilinç gene oyununu oynar ve gerçeklik muğlaklaşır, zaman ve mekan önemini yitirir. Aslında olaylar basittir; isminin ne olduğunun önemi olmayan bir adam, gene isimsiz bir kadına geçen yıl tanıştıklarını ispatlamaya çalışır. Kadın ise adamın gerçekliğini reddeder ve yanıldığını savunur. Film boyu, gerçeklik sübjektif bir hal alır ve kişiden kişiye değişir. Psikanalitik bir açıklama getirip kadının, yaşananları hatırlamamak için bilincinin en derinlerine attığını ve bu yüzden hiçbir şey hatırlayamadığını varsayabilir miyiz? Yoksa konuşulan her şey adamın bir manipülasyon aracı mıdır? Gerçek olan nedir? Aslında Resnais’ye göre gerçekliğin bir önemi yoktur. Film boyunca hikayesel bir bütünlükten çok, farklı zamanlardaki benzer anları art arda getirerek görsel bütünlüğü sağlar yönetmen. Amacı sinemada anlatılamayacak olanı, imkansız olanı kameraya yansıtabilmektir. Bu yüzden sürrealist bir eserdir L’Année dernière à Marienbad. Rahatsız edici müzikleri, tutarsız kareleriyle seyircisinin algılarıyla oynar. Oluşturulan bu muğlaklık, bir bakıma oldukça kompleks bir yapı olan insan bilincini kameraya yansıtabilme fikrinin sonucudur. Bittiğinde ise müthiş bir deneyim sunmuş olur.
