John Carpenter, Alfred Hitchcock’un Rear Window (1954), Vertigo (1958), North by Northwest (1959) filmlerinden ilham alarak 1978’de Warner Bros. prodüksiyonuyla Someone’s Watching Me! adlı gerilim türündeki ilk TV filmini çekti. Film, Halloween’dan hemen önce çekildi ve her iki yapım da 1978’de yayımlandı.
Ne zaman dışarıya çıksam, izleyip izlemediğini merak ediyorum.
John Carpenter, Someone’s Watching Me!’nin senaryosunu tek başına yazdı ve yönetti. Filmin gerilim dolu müziklerini Harry Sukman yaptı. Başrolde ise 70’lerin model ve aktrisi Lauren Hutton yer aldı.
Leigh Michaels (Lauren Hutton), hayatında yeni bir başlangıç yapmak üzeredir. Los Angeles’ta, bir televizyon kanalında, canlı yayın yönetmeni olarak yeni bir işe başlar. Havalı ve cazip Arkham Tower’da, bir daireye taşınır. Leigh’in hayatındaki bu değişiklikler, beraberinde kaygı ve paranoyayı da getirir. Leigh’in paranoyaları haksız değildir çünkü karşı apartmanında, Leigh’in dairesine dinleme cihazı yerleştiren ve onu teleskopla izleyen saplantılı bir adam yaşamaktadır.
John Carpenter, Someone’s Watching Me! ile gerilim sinemasının ustası Alfred Hitchcock’a salt bir saygı duruşu yapıyor. Filmin içerisinde sıklıkla kullanılan hızlı zoom ve kamera tekniği Vertigo’yu (1958) anımsatıyor. Arkham Tower’ın penceleri, North by Northwest’in (1959) jeneriğindeki dik paralel çizgiler ile eşdeğer bir gerilim yaratıyor.
Filmin tekinsiz ve gerilim dolu atmosferi kademe kademe işleniyor, izleyicide tepki oluşturulmaya çalışılan yöntemler deneniyor. Filmin bir sahnesinde; Leigh, evine geldiğinde kapsını açık bir şekilde buluyor ve eve birinin girdiğinden şüpheleniyor, bu sahnede izleyici, arka planda, evin içinden koşarak asansöre doğru yönelen bir siluet görüyor, bu da gerilimin atmosferini olabildiğince yükseltiyor. John Carpenter, film boyunca sık sık şok etkisi yaratan tekniklere başvuruyor. Yavaş ilerleyen kurguda, birden bire yükselen müzik, karakterin duygu durumunu açığa çıkaran sık yakın planlar, aniden bir yüz figürünün belirmesi, hikayenin yaratmış olduğu evrende izleyiciyi dehşete düşürmeyi başarıyor.
Genel olarak röntgencilik teması altında kurgulanan filmler, kurbanı aptal ya da zayıf kişilikli olarak göstermeyi hedef alıyor fakat Someone’s Watching Me!’de, Leigh, güçlü ve zeki bir kadını temsil ediyor. Bu da filmin sert atmosferini daha da inandırıcı ve sürdürülebilir kılıyor. Röntgenci, fiziksel anlamda zarar vermekten çok, psikolojik olarak acı çektirmeyi seviyor, Leigh’e zarar vermek için fırsatı varken bunu filmin son anına kadar yapmayıp tıpkı kedinin fare ile oynadığı gibi onunla oynuyor. Leigh’i evinin dışında da her anında takip ediyor. Sessiz telefonları ile onu yavaş yavaş delirtmeye çalışıyor. Leigh, güçlü, nev-i şahsına münhasır bir karakter olduğundan bir süre sonra, oda röntgenciyi gözetlemeye ve takip etmeye başlıyor. Bu yöntemle kaygılarını bastırmaya çalışırken bir yandan da içinde bulunduğu çıkmaza bir çözüm yöntemi arıyor ve buna karşılık röntgencinin sadist duyguları ile bu durumdan fazlasıyla zevk alıyor.
Filmin genelinde koyu tonlar hakim. Zekice kullanılan ses ve görüntü tasarımı, karakterlerin yaşadığı stresi, kasvetli atmosferi ve gerilimin estetiğini başarılı bir şekilde işliyor.
John Carpenter, Someone’s Watching Me! ile gerilimin tekniklerini harmanlayarak kendine has çekim yöntemlerini bulmaya çalışıyor. Daha sonra bu teknikleri geliştirerek Halloween’da (1978) yeniden kullanıyor.
Someone’s Watching Me!, günümüzde çok fazla bilinen üzerine konuşulan bir film değil, ama hikayenin işleyişi, zekice kullanılan ses ve kamera teknikleri, Halloween (1978) başta olmak üzere birçok filme ışık tutuyor. Korku-gerilim severlerin mutlaka arşivinde bulundurması gerekiyor.
*Yazının içeriğinde Colin Odelle & Michelle Le Blanc’ın kaleme aldığı John Carpenter kitabından referanslar alınmıştır.
