Henry Cavill, Amy Adams, Gal Gadot, Ray Fisher, Jason Momoa, Ezra Miller, Willem Dafoe, Jesse Eisenberg, Jeremy Irons, J.K. Simmons, Ciaran Hinds, Joe Morton, Harry Lennix, Amber Heard, Jared Leto ve tabii bir de Ben Affleck var. Bu isimleri başka bir film için bir araya getirseydiniz, çok yüksek ihtimalle sinema tarihinin en iyi filmlerinden birisi olabilirdi. Sanırım süper kahraman filmlerinin handikaplarından birisi de bu; prodüksiyon o kadar büyük olmak zorunda ki, oyuncu kadroları da buna paralel büyüyor. Fakat, sinemada büyük oyuncu kadroları, bilhassa böylesi büyük projelerde işi kurtarmaya yetmiyor. Her ne kadar tecrübeli isimler ağırlığını koysa da, yenilerin popülerliği işi parlatsa da, iki önemli faktör olmadan başarıdan söz edemiyoruz. Birinci başlığımızı yönetmen –Zack Snyder-, ikinciyi ise hikaye ya da senaryo olarak adlandırabiliriz. Önce yönetmeni sonra da hikayeyi biraz değerlendirelim.
Süperkahraman filmlerinin aranan yönetmeni Zack Snyder için, şu ana kadar yaptığı işlerden sonra, artık alametifarikası bilinen bir yönetmen diyebiliriz herhalde. 300 (2006) ve Watchmen (2009) filmlerini düşündüğümüzde başarılı olduğunu söyleyebiliriz; bu filmler hem sıradışı bulunmuş hem de olumlu eleştiriler almıştı. Hatta Watchmen, süperkahraman filmlerine yeni bir tarz getirdi ve kendi kitlesini oluşturdu. Snyder’ın adını ve tarzını bu filmlerle öğrendik ve sonra bir gün kendisi DC filmlerinin yönetmenliğini yapmaya başladı. DC sinematik evreninin ilk parçası olan Man of Steel (2013), başlangıç olarak güzel ve evrenin sonraki filmleri adına umut vaat eden bir film oldu. Lakin sıra Batman’e gelince herkes temkinli yaklaştı. Çünkü son Batman uyarlamasını Christopher Nolan yapmış ve çıtayı “Everest’in bir tık altına” koymuştu. Batman v Superman: Dawn of Justice (2016) filminde, yani tüm DC evreninde, Batman’i Ben Affleck canlandıracak dediklerinde hepimiz (en azından birçoğumuz) bir adım geri attık herhalde. Nihayetinde, Batman v Superman: Dawn of Justice’i izlediğimizde, beğensek de beğenmesek de tamam dedik bağrımıza bastık, “Martha” faciasına rağmen üstelik! Neticede sinemada Batman ve Superman’in kavga ettiğini kaç kere görebilirsiniz ki?
Sonra hayatımıza Justice League (2017) girdi (evrenin diğer filmlerini Snyder yönetmediği için onlara bu yazıda değinmeyeceğim.). Büyük heveslerle, büyük umutlarla bekledik; Marvel sinematik evreninin başarısından ve bize yaşattığı mutluluklardan sonra, DC sinematik evreninin de artık resmen başlıyor olması büyük bir sinema olayıydı. Fakat film bekleneni veremedi. Senaryo tatmin etmedi, final yetersizdi, adeta iyilerin ne olduğu kötülerin ne yaptığı belli değildi. Özellikle de Marvel’ın bu konudaki başarısıyla doğal olarak karşılaştırılması DC filmlerinin elini daha da zora soktu. Film çok fazla eleştirildi, görsel efektler beğenilmedi, o arada Ben Affleck’in rolü bıraktığı, hatta evrenin sona erdiği söylendi. “Jared Leto’nun Joker’i nasıl olacak” diye beklenirken bir anda serinin bitecek olması herkesi üzdü. Fakat duyurulan ve yapım aşamasında olan filmler var ve DCEU devam ediyor.
Aksiyon sahnelerindeki slow motion kullanımı, hareketli ve yakın plan çekimleriyle Zack Snyder’in tarzını DC evrenine hâlâ yakıştıramasam da; bu yeni versiyonun kurgusu, efektlerin düzeltilmesi, hem iyi hem de kötü karakterlerin hakkının verilmesi ve hikayenin daha detaylı anlatılması filmin puanını yukarı çekmiş. Bu “düzeltme” ile Zack Snyder, DC’nin onurunu kurtarmış, nihayet ayakları yere basan bir film ortaya çıkmış. Yeni eklenen karakterler ve devam filmlerine yönelik açık kapılarla da filme güzellik katmışlar. Yazının içeriğinde spoiler bulunmaması için, küçük sürprizler de olsa yeni eklenen karakterleri burada yazmak istemedim.
Filmin 4 saatlik bir serüven olmasına gelince; evet çok zorlayıcı bir süre. Yapım aşamasında Warner Bros. ve Zack Snyder arasında filmin süresinin tartışma konusu olduğu, ilk versiyonun yapımcıların baskıları sonucu o kadar kısa tutulduğu biliniyor. Bence sadece slow motion uygulamalarını çıkararak bile zamandan tasarruf edilebilirdi. Kendi adıma en çok takıldığım konulardan birisi bu.
Uzun lafın kısası; Snyder, Zack Snyder’s Justice League ile büyük çaba göstermiş olsa da DC sinematik evreninin başarısız bir proje haline geldiğini, cânım evrenin hikayelerinin çarçur edildiğini artık gönül rahatlığıyla söyleyebiliriz bence. Bu bozuk temel üzerine, sonraki filmlerde büyük başarılar yaratıp, DC evrenini de bize sevdirebilirlerse ne âlâ. Yine de beklentiyi yüksek tutmamayı tercih ederim.
NOT: Marvel filmleri kadar rafine işler çıkarabilmeye, uzun yıllar boyunca -2008’den beri- bütünlüğü bozmadan, birbirleriyle bağlantılarını koparmadan o kadar filmin yapılabilmesine yeterince saygı duyup duymadığımızı bir kere daha düşünmek gerek belki de.
