Yıldızlararası ya da Evrenbilim ve Kuramsal Fizikte Son Durum

Yıldızlararası’nı izledikten sonra -kıt kuramsal fizik ve evrenbilim bilgime rağmen- aklıma gelen ilk şey, filmin sanki temel bir kuramsal fizik kitabının sayfaları çevrilerek çekilmiş olduğuydu çünkü kuramsal fizik ve evrenbilimin temel ve büyük soru ve cevapları filmde bir bir sahne alıyordu. Bu sezgimin peşinden gidip biraz araştırma yapınca bana bunu düşündürenin filmin ardındaki bilim insanı katkısı olduğunu gördüm.

Yıldızlararası’nı izlemeden önce sayısı bol olan temel düzeydeki bir evrenbilim ve kuramsal fizik kitabı okumayı öneririm çünkü filmin temelleri bu bilim dallarında gelinen son bilgilere dayanıyor. Kara delikler (filmdeki kara deliğin adı, François Rabelais’nin oburluğuyla ünlü Gargantua karakterinden geliyor), uzayın eğri yapısı ve solucan delikleri, evrenin işleyişini anlatan ve izafiyet kuramı ile kuantumu birleştiren bir genel yasanın henüz ortaya konulmamış oluşu, zamanda geleceğe değilse de geçmişe gitmenin mümkün olduğuna dair görüşler filmin akışındaki temel bilimsel unsurlar.

Bu elbette tesadüf değil çünkü filmin yaratıcılarından olan ve bilimsel danışmanlığını yapan Kip Thorne bir kuramsal fizikçi. Üstelik kendisi, filmde önemli bir rolü olan solucan delikleri hakkında önde gelen uzmanlardan biri. Thorne, herhalde örneği pek az film için yapılmış olan bir çalışmaya girişerek, filmin temel bilimsel unsurlarına dair açıklamalar yaptığı Yıldızlararası Bilimi adlı bir kitap da hazırlamış. Dolayısıyla filmi beğenenler, filmin bilimsel temelleri hakkında düşünceleri ya da soruları olanlar için gayet hoş bir okuma çıkmış ortaya. Kitap ayrıca filmin ortaya çıkış öyküsünü de anlatıyor. Ve bu öykünün benim en çok ilgimi çeken bölümü, filmin başından beri ve gayet bilinçli bir şekilde -Thorne’un sözleriyle- “gerçek bilimle örülü bir bilimkurgu filmi” (sayfa 15) olarak tasarlanmış olması. Bu tasarının bir izleyici olarak bende başarıya ulaştığı ve filmin bilimsel yönüyle ilgimi çektiğini söylemeliyim.

Yıldızlararası’nın Neil deGrasse Tyson ve Michio Kaku gibi iki ünlü bilim insanının beğenisini kazanmış olması, filmin bilimsel bakımdan ikna edici oluşu hakkında önemli bir veri sunmakta. Dolayısıyla Yıldızlararası, evrenbilim ve kuramsal fizikle ilgilenenlerin -ki içinde yaşadığımız evrenin işleyişini açıklamaya çalışan bilimlerle herkesin temel düzeyde de olsa ilgilenmesi gerek- izlemekten ayrı bir keyif alacağı, insanı düşüncelere sevk eden ve filmde üretilen varsayımları sorgulamasını sağlayan keyifli bir yapım olmuş.

Hamiş: Thorne’un çalışmasının künyesi şöyle: Kip Thorne, Yıldızlararası Bilimi, Alfa Yayınları.

Bu kitabı okumadan (ve filmi izlemeden) önce ise Stephen Hawking, Zamanın Kısa Tarihi, Alfa Yayınları künyeli kitabı okumanızı öneririm (tabi hâlâ okumayan kalmışsa). Bu ve benzeri bir kitabı okuduktan sonra filmi izleyenlerin filmden daha fazla keyif alacaklarını düşünüyorum.

Yorum bırakın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir