BİRBİRİNE PARALEL İLERLEYEN BİR TARİHİN PARALEL ANNELERİ
Efsanevi İspanyol yönetmen Pedro Almadovar’ın 2021 hazinesi Madres Paralelas (Paralel Anneler)’i vizyona girdiği sezon adından hayli söz ettiren bir film olmayı başarmıştı. Fetiş oyunucusu Penelope Cruz’a başarılı performansıyla genç Milena Smit’in eşlik ettiği film, annelik ve çocuk ölümü gibi metaforlarla İspanya’nın karanlık bir dönemine de ışık tutuyor. Bu yazımda siz okuyucularımıza Parallel Mothers’ın analizini yapacağım. İyi okumalar.
KONUSU
Orta yaşlarını sürmekte olan çiçeği burnunda anne adayı Janis ile henüz gençliğinin başındaki anne adayı Ana’nın hesapta olmayan sıcak ve samimi dostlukları zaman geçtikçe kontrol edilemeyen noktalara evrilir ve Janis’in gizlediği bir sır ortaya çıktığında sonuçları iki taraf için de yıkıcı olacaktır.
ANALİZ
Filmde özellikle senaryo, yönetmenlik ve kurgu oldukça başarılı. Kurgu başlardan ortalara kadar, özellikle flash-back’lerde oldukça başarılı şekilde rol çalıyor ve hikayeyi başarılı bir şekilde anlamlandırıyor. Öte yandan Almadovar, hiç olmadığı kadar İspanya’nın karanlık yakın geçmişine, faşist Franco dönemine göndermeler yapıyor. İsmini Janis Joplin’den aldığını söyleyen orta yaşlı, isyankar ve solcu geçmişli Janis, diktatörlük sonrası dönemde doğan, apolitizme itilmiş ve herhangi bir konuyu direk olarak bir aşk ilişkisine bağlayan, son derece bilgisiz ve toy Ana filmin ana hatlarını oluşturan iki ana karakter.
Yazının buradan sonrası filmi izlemeyenler için spoiler içermektedir.
Janis, İspanya İç Savaşı döneminde ailesinin büyük çoğunluğunu kaybetmiş, fotoğrafçılıkla geçimini sağlayan bir kadın. Antropolog Arturo ile ilişkisi var ancak hesapta olmayan bir şekilde hamile kalınca 40’lı yaşlarında anneliğe soyunuyor. Arturo’dan beklediği desteği göremeyince ise bekar bir anne olarak kendi ayakları üzerinde durmayı seçerek çocuğunu doğuruyor. Ve söylediğine göre de hiçbir pişmanlık duymuyor.
Ana ise daha çok genç, sorunlu bir aile hayatından müzdarip. Babasıyla çok kopuk, öte yandan ünlü bir tiyatrocu olma yolunda bencil davranan orta yaşlı annesiyle de ilişkileri sağlıklı değil. Janis ile aynı hastanede doğum yapmalarıyla birlikte arkadaş oluyorlar ve birbirlerine telefon numaralarını veriyorlar.
Janis bir yandan öldürülmüş olan dedesinin kemiklerini Arturo’nun yardımıyla bulmaya çalışırken bir yandan da Ana ile duygusal ilişkiye evrilen bir birlikteliğe de başlıyor. Ancak bu sürecin başlarında öğrendiği yıkıcı sırla adeta şok geçiriyor. Çocuğunun biyolojik annesinin Ana olduğunu öğrenmesi ve Ana’nın aniden ölen çocuğunun da aslında kendi çocuğu olduğunu öğrenmesiyle neye uğradığını şaşırıyor Janis. Burada Janis üzerinden savaş döneminde kayıplar yaşayan kadınlara da atıflar yapılıyor. Savaş döneminde ani, şok edici kayıplar yaşayan milyonlarca İspanyol kadın Janis’te vücut buluyor. Ana’nın başta çocuğu hiç istemeyip anne olduktan sonra çocuğuna şefkatle bağlanması, tam tersine çocuğu baştan beri çok isteyip, sahip olduktan sonra üst üste aksilikler yaşayarak oldukça zor bir annelik testinden geçen Janis için kendi çocuğunu aslında daha hiç bakamadan kaybetmiş olmak, onlarcasını tanımadan kaybettiği aile üyeleriyle bir bağlantı oluşturuyor ve Janis’in hayatı bu gelişmeden sonra oldukça başka bir yere evriliyor. Filmin ortalarında çok apolitik ve dünyadan bir haber olmakla suçladığı, yeni nesli temsil eden Ana anneliği tam anlamıyla isteyerek, zorlanmayarak benimserken Janis ise geçmişinden bugüne gelen isyankarlığı ve kayıplarını arama ateşiyle yanıp tutuşan karakteriyle artık kendisini tamamen bu meseleye veriyor.
Film iki kadının da bir nevi tamamlanmasıyla sona eriyor aslında. Janis öldürülen aile üyelerinin kemiklerine nihayet ulaşırken, burada yanında olan Ana da artık eksik taraflarını tamamlıyor, ülkesinin yaşamış olduklarından haberdar bir anne olarak geleceğine karşı dimdik ayakta duruyor.
Pedro Almadovar, oldukça riskli bir hikayeyi sadece iki anne karakter üzerinden ele alarak annelik, geçmiş, siyaset, cinsellik gibi konulara cesurca değiniyor.
