13 Yıl Geciken Öfke
Senaristi ve yönetmeni Davit Pirtskhalava olan 2022 Gürcistan yapımı A Long Break, çocuk zorbalığının etkilerinin, kişiler büyüseler de atlatılamayacak travmalardan olduğunu söyleyen bir film.
Tsitsi’nin organizasyonuyla 13 yıldır görüşmeyen arkadaşlar bir akşam, mezun oldukları ilkokulda bir araya gelir. Tsitsi aynı dönem birlikte okudukları kız arkadaşlarının bu görüşmeye katılmasını istemez. Erkek erkeğe olmanın daha eğlenceli olacağını söyler. Çünkü aklında almak istediği bir intikam vardır.
Filmin gerilim ritmi o kadar başarılıydı ki yer yer gerildiğim yerler için kendime güldüm. Sanki her an bir şey olacakmış gibi hissettim. Bu toplantının asıl amacı eski okullarının havasını solumak ve bir şeyler içmek olsa da Tsitsi’nin 13 yıl önce sınıfındaki erkeklere zorbalık yapan arkadaşları Guga’ya karşı öfkesi hala bitmemiştir. Onu bir şekilde cezalandırmak ister. Amacı sarhoş olmalarını sağlamak ve intikam almaktır. Sarhoş olduklarında filmin ritmi hızlanır.
Filmin başında Tsitsi’nin başarısız intihar girişimi, bir şeylere karşı öfkeli bir karakter olduğunun mesajını vermişti. Bu öfke ilkokul arkadaşlarının buluştuğu gece daha da ortaya çıktı. 13 yıla vurgu yapan Tsitsi, Guga’yı geceye katılması için ikna ederken kapı numaralarındaki sayıların bile toplamda 13 ettiğini söylüyor. Buna gülen Guga, teklifi kabul ediyor ve geceye katılacağını söylüyor. Okulda içki içecekleri masa öyle bir konumlanmış ki “İsa’nın Son Yemeği” tablosuna çok benziyor. Guga’nın arkadaşlarından statü olarak üstünlüğü var. Daha üst konumda bir hayat yaşıyor. Masada bulunan arkadaşları okul zamanı onun himayesinde varoluş savaşı verip onun verdiği emri yerine getirdiği için Davit’i dövmüşler. Guga hayatının akışında ileride bir gün bununla yüzleşmek zorunda kalacağını pek de düşünmüşe benzemiyor.
Gece başladığında Davit’i bekleme süreci o kadar gergin bir şekilde aktarılıyor ki karakterlerin ekstra bir şey yapmasına gerek kalmıyor. Genel hava zaten gereken gerilimi seyirciye aktarabiliyor. Aslında gecenin sonunda öfkesini uzun süre içinde tutmayı başarabilmiş Tsitsi’nin istediği oluyor bir noktada. Guga, birkaç saat içinde baba olacağını öğreniyor, kriz geçiriyor, kavga ediyor, özür diliyor. Onun için unutulmayacak bir gece oluyor. Tsitsi onu öldürmese de bir şekilde intikamını almayı başarıyor. Masadaki oturma düzeninde en sevdiğim detaysa Guga’nın karşısında Tsitsi’nin yer almasıydı. Yani artık eski Tsitsi yok karşısında. Ona baş kaldıran, karşısında duran, hesaplaşan bir Tsitsi var.
Filmin bazı planlarını uzun buldum. Biraz daha kısa olabilirdi. Fakat yine de akış ve özenli planlar ilgi çekiciydi. Davit Pirtskhalava’nın detay planlar kullanması, hikayenin gerilimini daha da artırmış. Pirtskhalava’nın detay planlar kullanması, hikayenin gerilimini oldukça arttıran bir tercih olmuş. A Long Break küçücük bir çocuğun, içinde filizlenen intikam duygusunun zamanla nasıl bir noktaya gelebileceğini hatırlatan bir film. İntikam bu filmde de soğuk yenen yemek imajına dönüşüyor. Fakat film bitince “her intikam büyük olmak zorunda değildir” diye düşünmeden edemedim.
