Hiç uçak inmeyen bir havaalanında çalışanlar ne iş yapabilir? Para kazanmak için ölümün kıyasına kadar giden bir adam ölümü ne kadar ciddiye alabilir? Atıl İnaç‘ın yeni filmi Daire izleyenlere bu soruları sordururken, cevapları mizah ve felsefe yardımıyla vermeyi deniyor. Son sahnesine kadar ironilerle dolu hayatlar sunan Daire, hayata tek bir açıdan bakmayan bir film.
Eşinden ayrı yaşayan Feramus (Fatih Al), babadan kalma bir arsayı satmaya ve eline geçen parayla da telefonlarına dahi çıkmayan oğlunun yanına gitmeye karar verir. Ancak satış süreci tahmin ettiğinden uzun sürer ve kısa süreliğine Balıkesir’e yerleşir. Bu arada, uçak inmeyen bir havaalanının sorumluluğunu yapan arkadaşının yardımıyla aynı havaalanında çalışmaya başlar. Hiç inmeyen yolcuları karşılamak için hazır bekleyen diğer çalışanlarla birlikte Feramus da artık hayalet havaalanının hayalet bir çalışanıdır. Okumaya ve düşünmeye bol bol vakit bulurken yan komşusuyla tanışır. Tiyatro eğitimi veren Betül (Nazan Kesal) belediye binayı ellerinden alınca işsiz kalır. İki çocuğuna bakmak için iş ararken karşısına çıkabilecek en tuhaf işi kabul eder. Feramus ve Betül’ün hayatları bir ironi sarmalı içinde kesişir.
Daire, mizahı ve dramı yerinde, dozunu kaçırmadan kullanmayı becerebilen, yapamayacağı işler peşinde koşmak yerine elindeki konuyu iyi işleyip, olabileceğinin en iyisi halinde izleyiciye sunan bir yapım. Sadece başrollerdeki Fatih Al ve Nazan Kesal değil, tüm oyuncular hikayeyi yaşatabilmeyi başarmış. Özellikle havaalanı görevlisi Arif rolündeki Erol Babaoğlu, mizah unsurunu sulandırmadan ekrana yansıtmayı bilmiş.
Filmi izlerken karakterlerin sorunlarının yanı sıra mevcut düzen de eleştiriliyor. Devletin sanatçısına vermediği önem, sağlık sistemindeki sorunlar, devlet dairesindeki bürokratik sorunlar ve dönen dolaplar, yapılan boş bir yatırımda çalıştırılan ve hiçbir iş yapmadan para kazanan insanlar filme ince ince işlenmiş. Sorgulamayı sadece insan hayatı üzerine değil, düzene daha doğrusu düzensizliğe karşı da yapan Daire filmi son zamanlardaki iyi yerli yapımlardan. Film kendi içerisinde durağan bir hale geldiğinde hikaye bağlanıp, beklenen ama çarpıcı bir sonla tamamlanıyor.
7 Şubat tarihinde vizyona giren film ne yazık ki 5 salonda gösteriliyor. İlk haftasonunu çok az bir seyirci sayısı ile kapatan filmi izlemenizi öneririm. Abartılı, yapmacık konusu olan yerli yapımlardan sıkılan izleyicilerin izlemesi gereken bir yapım Daire.
